De titel “Rastaman” van het hier ter recensie voorliggende album verraadt al meteen dat we in de Jamaicaanse reggaewereld terecht zullen gaan komen bij deze plaat van Jah Woosh. Deze plaat werd voor het eerst uitgebracht in 1981 en krijgt nu een tweede leven toebedeeld dankzij het Duitse label ‘MIG Music’. Op de audiovideo bij dit verhaal kunt u het hele album trouwens integraal beluisteren.

‘Jah Woosh’ was de artiestennaam van de Jamaicaanse reggae-discjockey Neville Beckford, geboren in 1952 in Kingston en 58 jaar later in februari 2011 overleden. In de jaren ’70 heeft hij een hele serie albums uitgebracht, maar “Rastaman” werd in 1981 uitzonderlijk enkel als vinylplaat uitgebracht in Duitsland. Vele reggaefans zochten zich te pletter naar een exemplaar van dit album en ‘MIG Music’ heeft dat probleem nu dus voor altijd opgelost door de plaat anno 2019 in cd-vorm uit te brengen.

Het tijdloze album “Rastaman” bestaat uit negen vrij korte tracks en neemt daardoor amper 31 minuten in beslag. Op deze songs speelden de toen nog jonge en amper bekende ‘Sly & Robbie’, zijnde drummer Sly Dunbar en bassist Robert Shakespeare mee als ritmesectie. Ansell Collins, later bekend als de helft van Dave & Ansell Collins en de wereldhit “Double Barrel”, speelt hier op orgel, naast nog een aantal muzikanten die later faam hebben verworven in het reggaemilieu.

Zoals bij de meeste reggaeartiesten is de vaakst voorkomende centrale figuur in de liedjes van Jah Woosh de god van de Rastafarians: ‘Yahweh’ of kortweg ‘Jah’. Getuige daarvan de titels van drie van de negen nummers op “Rastaman”: “Jah Woosh At The Best”, “Jah Bear Witness” en “Jah Is The Ruler”. Onze voorkeur qua songs gaat echter uit naar de nummers “Rasta Good”, albumtiteltrack “Rastaman”, het zeer dansbare “Pure Brutality” en slotsong “Special Request”. Maar het alom aanwezige typische reggaeritme blijft toch vooral de belangrijkste exponent van dit muziekgenre.

(valsam)